Cuda Natury w Parku Naturalnym Serrania de Cuenca

„Wszystko co możesz sobie wyobrazić, natura już stworzyła” Albert Einstein

Park Przyrody Serrania de Cuenca to hiszpański park przyrody położony w północno-wschodniej części prowincji Cuenca, w paśmie górskim o tej samej nazwie. Zajmuje powierzchnię około 73 000 hektarów i jest jednym z największych terenów leśnych z rozległymi borami sosnowymi, w centrum półwyspu. Wiele interesujących miejsc w górach klasyfikowanych jest jako obszary o znaczeniu narodowym oraz pomniki przyrody. Chociaż nie da się zobaczyć wszystkiego, bo na każdym kroku czekają kolejne cuda warte obejrzenia i zachwytu, to bez wątpienia warto zobaczyć chociaż część zakątków, które stworzyła natura.

Nam oprócz Ciudad Encantado (Zaczarowanego Miasta), o którym pisałam w moim poprzednim wpisie, udało się zobaczyć jeszcze kilka innych zachwycających miejsc, w Parku Naturalnym Serrenia de Cuenca, które w szczególny sposób zapadły nam w pamięci.

Nacimiento del Rio Cuervo (źródło rzeki Cuervo)

Aby zobaczyć źródło rzeki Cuervo, trzeba udać się do Tragecete, pięknego miasta położonego w centrum doliny i oddalonego o około 65 km od miasta Cuenca. W drodze do źródła można podziwiać przepiękne lasy. Droga jest łatwa i dostosowana dla niepełnosprawnych. Po drodze zobaczyć możemy 20 metrowy wodospad, który jest prawdziwym cudem. Z tamtąd trzeba wspiąć się kilka metrów, aby zobaczyć źródło z którego wypływa rzeka. Źródło rzeki Cuerva, położone w Serrania de Cuenca jest niewątpliwie jednym z najpiękniejszych miejsc na świecie. Sprawia to bajkowa lokalizacja, której wodospady biegną przez skały pokryte delikatną warstwą mchu. Jednak dopóki nie zobaczy się tego osobiście, nie będzie się świadomym piękna tego miejsca. Nie bez przyczyny, źródło rzeki Cuervo zostało uznane za pomnik przyrody i nie może go zabraknąć na liście miejsc do zobaczenia. Dzięki jego położeniu, na wysokości (1400 m), a także dzięki mikroklimacie jaki tu panuje, rosną tu różnorodne, niespotykane gatunki roślin. Miejsce to wydaje się być prawdziwym rajem każdej porze roku. Niewątpliwie jednak Źródło rzeki Cuervo, najlepiej odwiedzić zimą lub wczesną wiosną, ponieważ wówczas, ogromne ilości wody i często ośnieżone otoczenie sprawia, że miejsce wygląda jak bajkowa sceneria.

• 

• 

El Ventano del Diablo (Okno Diabła)

To naturalny punkt widokowy w kształcie jaskini, który znajduję się u podnóża drogi łączącej miasteczko Villalba de La Sierra z Zaczarowanym Miastem (pisałam o nim w poprzednim wpisie). Znajduje się ono na brzegu rzeki Jucar. Stąd można podziwiać naturalny spadek na rzekę i spektakularne widoki na wąwóz Jucar. Nad wąwozem mogliśmy obserwować stada orłów, które dumnie krążyły nad okolicą – niesamowite wrażenie. Tutaj człowiek wydaje się mały jak okruszek. Koniecznie trzeba zatrzymać się tu po drodze. Legenda mówi, że przed wiekami diabeł wykorzystywał ten wzniesiony obszar do swoich czarów wraz z domniemanymi sługami. Pomiędzy tymi rytuałami diabeł miał wypychać z okna każdego, kto ośmielił się wyjrzeć przez balkon.

Las Lagunas de Cañada (Laguny naturalne)

To niezwykłe miejsce z siedmioma naturalnymi lagunami, z przepięknym krajobrazem, w bogatym środowisku ekologicznym o wielkiej wartości naukowej. Warte kontemplacji są jej wody, które różnią się kolorem od niebieskiego, czarnego, aż po zielone i różowe, ze względu na zamieszkujące je rzadkie mikroorganizmy, niemal jedyne takie na świecie. Laguny są kolejnym Pomnikiem Przyrody w Parku Naturalnym Cuenca. Tak zwane Laguny Cañada del Hoyo to w rzeczywistości zapadliska pochodzenia krasowego. Te laguny oznaczają się wielką osobliwością i znaczeniem na poziomie krajowym. Miejsce składa się z siedmiu stałych lagun i czterech sezonowych, każda z nich otrzymuje inną nazwę: Laguna de La Cruz lub de La Gitana, Laguna del Tejo, Lagunillo del Tejo, Laguna de La Parra, Laguna de La Llana, La Laguna de Las Tortugas i Laguna de las Cadenillas. Głębokość lagun wha się od 4 metrów (laguna de las Tortugas) do 32 m (Laguna del Tejo), która ma maksymalną średnicę 200 metrów.

Równie piękne co same laguny, jest otoczenie. To łąki z roślinnością wodną otoczone lasami sosnowymi i jałowcowymi, w których gdzieniegdzie wyrastają cisy i dęby. Miłośnicy krajobrazów znajdą tu idealne miejsce na podziwianie przyrody. Znajdują się tu również płazy i gady oraz co warte jest uwagi, obecny jest tu zagrożony gatunek żółwia błotnego. Cała populacja ryb jest pochodzenia sztucznego i powoduje znaczne szkody w lagunach.

Część lagun jest publiczna i można je zobaczyć bezpłatnie, w pozostałych prywatnych lagunach należy umówić się na wizytę.

Buendia

Jadąc do kolejnego niezwykłego miejsca zaznaczonego na naszej trasie, natrafiamy na niewielkie miasteczko o wdzięcznej nazwie Buendia (dzień dobry), które powitało nas niezwykłym klimatem, przenikającym przez jego mury. Przy południowym wejściu do Buendii podziwiamy stare piwnice – jaskinie (antiguas cuevas- bodegas)wykonane z piaskowca, z których część jest nadal używana przez mieszkańców do produkcji wina. Wizyta w tym miejscu łączy sztukę i naturę , ale miejsce gdzie pejzaż otacza sztukę, a raczej gdzie sztuka wkrada się do natury znajdujemy na Szlaku Twarzy: „Las Caras de Cuenca” .

Przy wjeździe do Buendia zauważamy szyld z galicyjską marką piwa Estrella Galicia co powoduje, że czujemy się jak w domu 🙂

Las Caras de Cuenca

Obok niezwykle urokliwego miasteczka Buendia, nad zbiornikiem o tej samie nazwie, znajduje się jeden z tych zakątków nieznanej Hiszpanii, który warto zobaczyć: Ruta de las Caras (Trasa twarzy). Dostęp do tej trasy jest bezpłatny. jest ona bardzo dobrze oznakowana i odpowiednia dla wszystkich grup wiekowych. Znajdziemy tu kilka gigantycznych twarzy wyrzeźbionych w skale, stworzonych przez artystów (Jorge Maldonado i Eulogio Reguillo), którzy w 1992 roku rozpoczęli ten niezwykły projekt, wykorzystując plastykę piaskowca (tego samego, którego używali starożytni egipscy artyści i architekci), na brzegach bagna w cieniu sosnowych lasów. W 1992 roku, ukończyli pierwsze dwie twarze: La Monja i Beethoven, a ostatnie powstały w 2007 roku: Maitreya i Arjuna.

Łatwość z jaką manipuluje się tymi skałami zachęciła również innych rzeźbiarzy do tworzenia własnych amatorskich dzieł. Wszystkich twarzy jest w sumie osiemnaście, ich wymiary wahają się od 30 cm do czterech i pół metra. Wszystkie twarze podzielone są na cztery grupy i można je zobaczyć w ciągu zaledwie pół godziny. W niektórych miejscach znaleźć można małe tabliczki z informacją o autorze, dacie powstania i wymiarach. W weekendy istnieje możliwość zapisania się na wycieczkę z przewodnikiem.

Artyści, którzy wyrzeźbili te dzieła inspirowali się kulturą prekolumbijską i indyjską. Twarze zwrócone do widza, z charakterystycznym dla greckiej rzeźby tzw. archaicznym uśmiechem, są jednym ze znaków rozpoznawczych.

Jedna z najczęściej fotografowanych twarzy to: „De muerte„- czaszka wyrzeźbiona na skalistym wzniesieniu obok punktu widokowego, z którego możemy podziwiać panoramiczny widok na zbiornik „Buendia”. Podobno artyści tworząc swój projekt odnaleźli w tym miejscu szkieletowe szczątki kobiety, które posłużyły jako model i inspiracja.

Muszę przyznać, że Park Przyrody Serrania de Cuenca zrobił na nas ogromne wrażenie. Długo jeszcze trwaliśmy w zachwycie. Nie ma chyba lepszego architekta i artysty od natury, która potrafi zaskoczyć i wzbudzić zachwyt nawet najbardziej wybrednego obserwatora.

„Nie próbuj mi wmawiać, że natura nie jest cudem. Nie opowiadaj mi, że świat nie jest baśnią.” Joestein Gaarden „Dziewczyna z pomiarańczami”