Guadalajara – Palacio del Infantado

To kolejny przystanek podczas naszej podróży do Madrytu w regionie położonym w centralnej części Hiszpanii: Castilla – La Mancha. Guadalajara jest jednym z nieodkrytych miast w Hiszpanii. Turyści wyjeżdżając na weekend z Madrytu, kierują się do Toledo, Segowii czy Avilii, mało kto rozważa weekendy w Guadalajarze, która leży około jednej godziny drogi od stolicy. Guadalajarę odwiedziliśmy po raz pierwszy, wjeżdżając do miasta mieliśmy wrażenie, że to sypialnia Madrytu z wysokimi blokami wzdłuż ulic miasta. Wewnątrz , jednak Guadalajara to bardzo historyczne miejsce i warte odwiedzin.

Początki zaludnienia terenów obecnej Guadalajary sięgają starożytności, kiedy to powstała tu osada iberyjska Arriaca (co w wolnym tłumaczeniu znaczy kamienista rzeka). Następnie osiedlili się tutaj Rzymianie. Nie ma jednak archeologicznych dowodów na istnienie tu rzymskiej osady. Oficjalna miejscowość powstała tu w VIII wieku i nazwana została Wadi Al-Hejara („Dolina Kamieni”). W tym czasie, w mieście wybudowano wiele znaczących zabytków takich jak most na rzece Henare, pałac oraz meczet, na którego ruinach powstała Katedra Najświętszej Marii Panny. Po wypędzeniu Maurów z Hiszpanii, Guadalajara stała się częścią Korony Kastylii. Guadalajara zapisała się również w historii Hiszpanii. To właśnie tutaj, w maju 1937 roku, wojska Franco poniosły porażkę z republikanami. 

Ponieważ Półwysep Iberyjski przez wieki dzielony był między wpływy chrześcijan i arabów, w wielu miejscach powstawały piękne budowle fortyfikacyjne. W późniejszym czasie liczne zamki odchodziły w niepamięć a na ich miejsce wstąpiły reprezentacyjne pałace, które stawały się siedzibami monarchów najwyższego rzędu, a także ich rodzin. W Guadalajara, przepięknym mieście w samym centrum Hiszpanii, znajdziemy wiele zabytków oraz budowli świadczących o dawnej świetności tego ośrodka miejskiego. Pośród nich wyróżnia się niewątpliwie Palacio del Infantado, który stał się symbolem najcenniejszych cnót, jakimi odznaczali się tutejsi książęta z rodu Mendoza. To tutaj miały miejsce wydarzenia kulturalne, przyjmowano intelektualistów a także wydawano przyjęcia dla artystów i rzemieślników sztuki – prawdziwych ludzi renesansu w pełnym tego określenia znaczeniu. Dziś pałac także jest domem sztuki, który zachwyca odwiedzających to miejsce przyjezdnych.

Patrząc na budynek można odnieść wrażenie, że stworzenie go kosztowało sporo pracy nie tylko budowniczych, ale także artystów. Nic dziwnego, skoro pałac miał powstać na gruzach wyburzonej siedziby poprzedniego zwierzchnika tych ziem. Palacio del Infantado, to stary budynek reprezentacyjny władz regionu, którego powstanie datuje się na koniec XV wieku. Zanim przepiękna budowla została wzniesiona przez znanego mistrza kamieniarstwa i rzeźbiarstwa, w tym samym miejscu stał budynek głównej siedziby Don Pedro Gonzalo, który był pierwszym władcą regionu Alcarria. Jego następca, drugi książę Infantado, Iñigo López de Mendoza y Luna postanowił, że wyburzy dotychczasowe zabudowania, których używał poprzedni książę wraz ze świtą.

Plany wybudowania w tym miejscu jeszcze wspanialszej budowli rozpoczęły się od wykonania projektu a budowa ruszyła już w 1480 roku. Głównym architektem całego przedsięwzięcia stał się Juan Guas – artysta rzeźbiarz, który specjalizował się w figurach i fasadach kamiennych. Spod ręki mistrza wyszły także zdobienia znajdujące się w katedrze w Segowii, zamku w Belmonte czy San Juande los Reyes w Toledo. Sprawami konstrukcyjnymi zajął się Lorenzo de Trillo.

Już po 3 latach powstała główna fasada budynku, którą podziwiać możemy od frontowej strony. Do końca XV wieku zakończyły się także prace nad pozostałymi częściami pałacu w jego podstawowej formie. Budynek już wtedy uchodził za bogato zdobiony i stał się perłą architektury gotyckiej o charakterystycznym dla Hiszpanii stylu.

Ważnym wydarzeniem, które miało miejsce w pałacu Palacio del Infantado de Guadalajar, była ceremonia ślubna królowej Izabeli de Valois z królem Hiszpanii, Filipem II. Miało to miejsce w 1560 roku. Już 9 lat później, piąty książę Infantado zarządził przebudowę i renowację budynku, by dostosować go do aktualnych trędów w architekturze. Widać wyraźnie, że dbałość o sztukę i architekturę była jednym z priorytetów rodów zamieszkujących pałac.

Podczas zmiany charakteru budowli próbowano zmienić styl zdobień, przekształcając je na styl renesansowy. Efekt miał zostać osiągnięty poprzez przebudowę frontowej części budynku, między innymi zmianę rozmiarów okien oraz usuniecie charakterystycznych dla stylu gotyckiego, strzelistych szczytów. Wewnątrz budynku wykonano także prace malarskie, tworząc liczne freski na sklepieniach.

Nad malunkami pracowali ci sami artyści, którzy wykonali między innymi freski w klasztorze El Escorial. Wśród znalazł się Cincinnatus Romulus oraz wielu innych wspaniałych malarzy.

Jedną z ważniejszych rezydentek pałacu Palacio del Infantado de Guadalajar była Maria Anna von Pfalz Neuburg, która po usunięciu się z życia publicznego osiadła na stałe w Guadalajarze. Urodzona w 1667 roku księżniczka, palatynka, była drugą żoną króla Karola II Habsburga zamieszkała w pałacu w 1700 roku. Zmarła 40 lat później bezdzietnie, będąc ostatnim przedstawicielem rodu Habsburgów zasiadających na tronie Hiszpanii.

W późniejszych wiekach dotychczasowi rezydenci powoli, regularnie opuszczali pałac przenosząc się do innych miejsc. Budynek pustoszał aż do końca XIX wieku, kiedy to oficjalnym dzierżawcą budynku stało się miasto Guadalajara. Już w 1838 roku w miejscu tym zorganizowane zostało Museo de Guadalajara, które jest najstarszym tego typu miejscem w całej Hiszpanii. Sam budynek stanowi nie lada eksponat i przez wielu znawców uważany jest za najbardziej wartościowy pod względem sztuki i architektury budynek, który od 20 kwietnia 1914 roku zaliczany jest do zabytków dziedzictwa narodowego i kulturowego Hiszpanii. W 1936 roku pałac został zbombardowany, a duża jego część zniszczona.

II połowa XX wieku to zwiększone zainteresowanie miastem wśród turystów. Rozwój tego sektora sprawił, że z jeszcze większą dbałością prezentowano różnego rodzaju kolekcje obrazów, powstały wystawy czasowe i inne ciekawe przedsięwzięcia. Od 1972 do 2013 roku swoje zbiory mieściło tutaj Archiwum Historyczne Prowincji Guadalajara oraz Biblioteki publicznej (Archivo Histórico Provincial de Guadalajara y la Biblioteca Pública Provincial de Guadalajara). Dziś zwolnione przez przeniesione dokumenty i archiwa miejsce zostaje na nowo zagospodarowane przez włodarzy muzeum.

Dziś pałac jeszcze jest w remoncie, ale zwiedzać można również ogrody i otoczenie pałacu.

W Guadalajarze możemy zobaczyć znacznie więcej. Godne uwagi są: Katedra Santa Maria la Mayor, La Capilla de Luis de Lucena, Iglesia de Concepción, Museo de Guadalajara, malownicze kamienice, położone wokół placu Plaza de los Davalos. W mieście znajduje się też most w stylu arabskim, który został wybudowany na fundamentach dawnego, powstałego jeszcze w czasach starożytnych. Niegdyś znajdowała się tu również twierdza – zamek, która nie zachowała się do dnia dzisiejszego. Jednak dla nas był to tylko kolejny przystanek przed wizytą w Madrycie i nie mogliśmy spędzić tu więcej czasu. Wyjeżdżamy w stronę stolicy późnym popołudniem, drogą której dumnie strzeże hiszpański byk 🙂

Żródło informacji historycznych oraz zdjęcia wnętrza pałacu: www.hiszpania-apartamenty.pl