Park Narodowy Peneda Geres – niezwykłe miejsce w północnej Portugalii

Peneda-Geres jest jedynym parkiem narodowym w całej Portugalii. Leży w północnej części kraju, gdzie styka się swoimi granicami z Hiszpanią. W jego obrębie znajdują się trzy pasma górskie: Serra da Penada, Serra Amarela i Serra de Geres. Najwyższy szczyt parku to Nevosa, ma 1546 m n.p.m. Teren Peneda-Geres jest też zasobny w wodę, dlatego że znajduje się tu wiele strumieni, wodospadów i rzek. Między innymi dzięki temu park cechuje duża bioróżnorodność, zarówno pod kątem flory, jak i fauny.

Symbolem parku jest sarna, ale występują tu również wilki iberyjskie czy dzikie kucyki garrano. Górskie obszary są bardzo rzadko zaludnione, a wioski zachowały swoją klasyczną i oryginalną architekturę. Pełno tu tradycyjnych domów, których mury zbudowane są z granitu, a dachy pokryte strzechą. Ciekawostką są również espigueiros, czyli granitowe spichlerze postawione na palach i zdobione krzyżami. Park Narodowy Peneda-Geres oferuje również wiele opcji dla aktywnej turystyki. Znajduje się tu mnóstwo szlaków pieszych i rowerowych. Ponadto, można tu uprawiać wspinaczkę, kajakarstwo górskie oraz kanioning. Ciekawostką jest szlak wytyczony prawie 2000 lat temu przez Rzymian, na którym do dziś zachowały się tak zwane kamienie milowe, dzięki którym można zmierzyć przebyty dystans.

W Parku Narodowym Peneda-Gêres zachowane są tradycje przodków, poczucie integracji człowieka i przyrody jest kompletne. Pierwsze oznaki obecności człowieka datowane są na okres między 4000 a 3000 lat p.n.e. Do XX wieku mieszkańcy gór Serra de Peneda i Montes de Laboreiro mieszkali w dwóch różnych wioskach, jedna była zamieszkiwana zimą, druga przez resztę roku. Obecnie ten zwyczaj zaginął dzięki nowym środkom transportu, które pozwalają im uniknąć izolacji oraz nowym konstrukcjom, które poprawiły ich warunki życia.

Aby dojechać do Parku Narodowego Peneda – Geres, wyruszyliśmy z naszego miasteczka  do granicy z Portugalią w Moncao, kierując się na Soajo. To około dwóch godzin jazdy. Już w Portugalii trasa wiedzie naprawdę malowniczymi drogami i licznymi zakrętami przez okoliczne wioski. Trzeba bardzo uważać, bo po ulicach przechadzają się krowy, które nic nie robią sobie z nadjeżdżających samochodów. To widok naprawdę niezwykły 🙂

Przez park można przejechać samochodem, albo powędrować ciekawymi szlakami. Pewnie kiedyś skorzystamy z tej drugiej opcji, tym razem jednak postanowiliśmy zobaczyć jak najwięcej przejeżdżając przez park samochodem. 

Rozpoczęliśmy swoją wędrówkę od dwóch punktów widokowych.

Baloiço Do Mezio.

To wspaniały punkt widokowy, na którym została zainstalowana ponad 7 metrowa huśtawka, znajdująca się na wysokości 900 m. W pobliżu baloiço jest wygodny parking, może około 100 metrów, więc nie trzeba chodzić daleko. Założę się, że w wakacyjne, słoneczne dni są tu kolejki w celu zrobienia idealnego zdjęcia. My byliśmy sami, może dlatego, że było jeszcze dość wcześnie i mieliśmy całą przestrzeń dla siebie. Między innymi za to uwielbiam jesienne wycieczki. 

Porta do Sol 

Porta do Sol to nowy „punkt widokowy”, który towarzyszy Baloiço do Mezio i otwiera drzwi Parku Narodowego Peneda-Gerês. Niezapomniany widok towarzyszy każdemu, kto przekroczy te niebieskie wrota. Jestem przekonana, że oglądanie zachodów słońca z tego miejsca, musi być magiczne. 

W pobliżu znajdujemy jeziora de Travanca:

Lagoas de Travanca 

Lagoas de Travanca znajdują się w Porta do Mezio, jednej z pięciu bram Parku Narodowego Peneda Gerês. Dojazd do Lagoas de Travanca zaczyna się tam, gdzie kończy się asfaltowa droga, praktycznie przy wjeździe na kemping. Stamtąd jest tylko 100 metrów pieszo po wygodnych drewnianych chodnikach.

Znajdujemy tam różne wodospady i kilka basenów. Najbardziej widoczne są te znajdujące się na końcach trasy. Po prawej stronie znajduje się dziki basen, pośrodku zielonego i dzikiego terenu, chroniony kamiennym mostem. 

Espigueiros do Soajo

Kierujemy się w stronę wioski Soajo, gdzie na ogromnych granitowych płytach, w centrum wsi, znajdują się 24 granitowe spichlerze, które są jedną z największych atrakcji turystycznych tego obszaru. Dwa najstarsze pochodzą z 1782 roku. Od 1983 roku Espigueiros do Soajo zostały sklasyfikowane przez IGESPAR (Instytut Zarządzania Dziedzictwem Architektonicznym i Archeologicznym) jako własność użyteczności publicznej. Spichlerze były wykorzystywane do suszenia kukurydzy i przechowywania zapasów pożywienia. Umieszczone w strategicznie wyższych miejscach, aby uchorić przed wodą i  utrudnić dostęp zwierząt. Aby odstraszyć gryzonie, które mogą się wspinać, sprytnie zainstalowali kamienne koła.W ścianach spichlerzy znajdują się małe otwory umożliwiające cyrkulację powietrza, a na górze mały krzyż, który pokazuje oddanie ludności i prośbę o boską ochronę dla ich upraw. Co ciekawe, do dziś część z tych spichlerzy jest wykorzystywana przez lokalną społeczność.

W tym miejscu jest kilka tras, które oferują wspaniałe panoramiczne widoki na okolicę.

Na parkingu w Soajo oprócz krów przechadzających się między kamperami, znajdujemy pomnik poświęcony galicyjskiej rasie krów „cachena”. Nie będzie przesadą powiedzieć, że krowy traktowane są tu z wielkim szacunkiem.

Mała Czarna Laguna

Uważany za obowiązkowy punkt podczas zwiedzania Parku Narodowego w Peneda Geres. Lagoa do Poço Negro jest miejscem, które ma ogromne znaczenie dla wszystkich, którzy odwiedzają góry i Vila do Soajo. Dojście do laguny nie jest zbyt skomplikowane, ale podczas pory deszczowej należy zachować ostrożność. Kamienista ścieżka, która prowadzi w dół, może stać się śliska z powodu przepływu wody między skałami. Wodospad ten został wyróżniony jako jeden z najpiękniejszych w Soajo, dzięki czystej i krystalicznej wodzie. 

Lindoso i jego zamek

W gminie Ponte da Barca, kilka kilometrów od Lobio, znajduje się zamek , który został zbudowany w XIII wieku i od 1910 roku jest zabytkiem narodowym. Jego strategiczne położenie służyło do obrony w nielicznych bitwach między dwoma stronami granicy. Nabrał też historycznego znaczenia w okresie konfliktów zbrojnych z Kastylią. Z wieży Torre del Homenaje, która wznosi się na wysokość 15 metrów, zapewniono obserwację otaczającego terenu. Zamek Lindoso posiada muzeum ze stałymi wystawami, niestety podczas naszej wizyty było w remoncie. 

Obok twierdzy znajdują się 62 kamienne espigueiros, tworzące największe skupisko hórreos w całej Europie.

Gastronomia

Park jest rozległy i w jego obrębie na pewno znaleźć można wiele restauracji oferujących regionalną kuchnię. Po sezonie, wybór nie jest już tak szeroki, szczególnie jeśli chce się wybrać restaurację mało turystyczną. Udało nam się na taką natrafić w Lindoso i szczerze polecamy. Lokalna kuchnia, świeże produkty, ogromne porcje i uśmiechnięte panie 🙂

Typowe portugalskie danie – bacalhau à Brás z dodatkiem świeżych grzybów smakowało wyśmienicie 🙂

Tama Barragem de Vilarinho das Furnas 

Ta ogromna tama znana jako Barragem de Vilarinho das Furnas znajduje się pomiędzy zboczami Serra Amarela i Serra do Gerês, oferując nam nietuzinkowe miejsce w krajobrazie i historii tego miasta. Budowa tej ogromnej tamy miała miejsce w 1968 roku i  była naznaczona niezadowoleniem i oporem mieszkańców Vilarinho da Furna, gminnej wioski obecnie zatopionej w wodach laguny.

Ostatecznie otwarta 21 maja 1972 r., tama o wysokości 94 metrów i przepustowości 280 m3/s, położona jest na obszarze 346 hektarów. Muszę przyznać, że widoki z tego miejsca są imponujące.

Cascada do Arado

Jeden z ładniejszych wodospadów, jakie wiedzieliśmy podczas naszej wycieczki po parku, był wodospad rzeki Arado. Jest on również jednym z najczęściej odwiedzanych ze względu na łatwość dostępu. Zostawiając auto blisko granicy hiszpańsko- portugalskiej trzeba dojść asfaltową drogą około 500 metrów do wodospadu. 

Cascata do Arado znajduje się w pobliżu wioski Ermida, w parafii Vilar de Veiga, w Terras de Bouro i jest jedną z najbardziej poszukiwanych przez turystów atrakcji. Wodospad znajduje się na wysokości 900 metrów i jest uważany za jeden z najbardziej fotogenicznych wodospadów w Parku Narodowym.

Nie ma sezonu, który byłby nieodpowiedni, aby odwiedzić Park Narodowy Peneda-Gères. W każdym z nich, park wygląda imponująco. Tysiące kolorów jesieni, kwiaty na wiosnę, śnieg w okresie zimowym czy krystaliczne baseny dające ochłodę latem. Nienaruszone ekosystemy, niezapomniane krajobrazy, w których można oddychać naturą i spokojem. Roślinność parku jest bujna i zawiera pełną gamę zieleni.

Otoczenie parku to lasy ostrokrzewowe, dębowe, bukowe, brzozowe, cisowe czy sosnowe. Strumienie, baseny i wodospady na zboczach gór są nieodłącznym elementem krajobrazu. Przez park przepływa kilka rzek i znajduje się szereg zbiorników wodnych. Woda jest wszechobecna i krystalicznie czysta. Rzadko widzieliśmy rzeki tak przejrzyste, jak w Gêres.

W drodze powrotnej natrafiamy na odosobnione wioski rozsiane po górach. Kamień domów harmonijnie współistnieje z naturą. Do Parku Pena Geres na pewno wrócimy, odkrywać uroki jego niezwykłej natury.